W wydanym 30 marca 2016r. wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi (sygn. akt: I ACa 1435/15) została potwierdzona dotychczasowa linia orzecznicza, że zadośćuczynienie za śmierć rodzica należy się dziecku, nawet gdy w chwili tej śmierci było ono zbyt małe, by świadomie przeżywać krzywdę i żałobę. O rozmiarze krzywdy małego dziecka doznanej wskutek śmierci rodzica decyduje sam fakt pozbawienia go udziału tego rodzica w życiu dziecka, jego rozwoju, dorastaniu, dojrzewaniu.
W wyroku tym czytamy:
„Brak jest bowiem podstaw do uznania, że rozmiar jej krzywdy w wyniku śmierci ojca jest znikomy, tylko z tej przyczyny, że powódka była w chwili wypadku w takim wieku, iż nie jest w stanie świadomie przeżywać krzywdy. Kwestia rozmiaru krzywdy osoby małoletniej na skutek śmierci rodzica doczekała się przy tym bogatego orzecznictwa. I tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 kwietnia 2015 r. (sygn. akt III CSK 173/14, LEX nr 1745796) wskazał, że o rozmiarze krzywdy małego dziecka doznanej wskutek śmierci matki decyduje przede wszystkim, mówiąc najogólniej, pozbawienie, niedającego się przecenić, udziału matki w życiu dziecka, jego rozwoju, dorastaniu, dojrzewaniu. Oczywiście dziecko w wieku niespełna dwóch miesięcy nie przeżywa ze względu na stopień swego rozwoju śmierci rodzica tak jak dziecko starsze, niemniej jego krzywda z tego powodu nie może być nie tylko negowana, ale i umniejszana (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 24.03.2011 r., sygn. akt I CSK 389/10, LEX nr 848122, 10.05.2012 r., sygn. akt IV CSK 416/11, LEX nr 1212823 i 20.12.2012 r., sygn. akt IV CSK 192/12, LEX nr 1288712). Pogląd, że dwuletnie dziecko nie odczuwa cierpień w związku z utratą rodziców jest błędny. Dwuletnie dziecko zapewne na tym etapie rozwoju emocjonalnego nie uświadamia sobie, dlaczego doszło do utraty rodziców, to jest dlaczego rodzice nagle zniknęli z jego życia, doświadczenie życiowe wskazuje jednak, że dziecko dwuletnie odseparowane od rodziców przeżywa silnie negatywne konsekwencje tej rozłąki (por. wyrok SA w Warszawie z dnia 03.02.2015 r., sygn. akt VI ACa 365/14, LEX nr 1771052). W końcu zaznaczyć należy, że pojęcie krzywdy nie jest ograniczone czasowo, przeciwnie jest to proces emocjonalny rozciągnięty w czasie, a jego skutki mogą dotknąć osobę najbliższą później niż bezpośrednio po wypadku, nawet w okresie wielu lat. Adaptacja do takiego stanu rzeczy nie przekreśla negatywnych doznań osoby pokrzywdzonej (por. wyrok SA w Szczecinie z dnia 28.11.2014, sygn. akt I ACa 566/14, LEX nr 1659135).
Mając na uwadze powyższe poglądy judykatury zważyć należy, że małoletnia powódka utraciła nieodwracalnie możliwość wzrastania w pełnej rodzinie, od początku będzie jej towarzyszyło poczucie sieroctwa itp. Sąd Okręgowy zatem trafnie przyjął, że w jej przypadku skutki zdarzenia będą odczuwalne przede wszystkim w przyszłości, a i te skutki zadośćuczynienie powinno kompensować. Zważyć należy bowiem, że zadośćuczynienie powinno mieć charakter całościowy i obejmować swoim zakresem zarówno cierpienia fizyczne i psychiczne związane ze śmiercią osoby najbliższej już doznane, jak i przyszłe.”
Pełna treść orzeczenia: Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi sygn. akt: akt I ACa 1435/15